Rozdział 6

Sądy egzystencjalne w teorii wiecznego istnienia

będące w pewnej części pewnikami:

Głównym sądem egzystencjalnym teorii wiecznego istnienia jest to, że Osobowość Bytu Pierwoistnego, będąca Jego Stroną Wewnętrzną (Duchową), przenika sobą Energię Pierwszej Przyczyny, będącą Stroną Zewnętrzną (Fizyczną). Tak określony Byt Pierwoistny jest jakby zintegrowany ze stanem poza czasem i przestrzenią, inaczej mówiąc, Byt Pierwoistny „wypełnia” tę sferę całym Sobą.

Kolejnym sądem egzystencjalnym jest to,  że Byt Pierwoistny stworzył  wszystko ze Swojej Osobowości będącej źródłem Jego Praw. Jest Ona doskonale zharmonizowana i zintegrowana z Energią Pierwszej Przyczyny będącej „budulcem” wszechświata. To określa Byt Pierwoistny jako Stwórcę.

Dalszym sądem egzystencjalnym jest to, że Byt Pierwoistny wyłonił również z Siebie wieczne istoty: ludzi i aniołów. To też określa Go jako Stwórcę.

Inny sąd egzystencjalny  wyjaśnia, że „model” Bytu Pierwoistnego rzutuje na „model” człowieka, którego osoba duchowa ma taką samą pozycję wobec osoby fizycznej, jak Osobowość  Bytu Pierwoistnego (Jego Strona Wewnętrzna) wobec Energii Pierwszej Przyczyny (Jego Fizycznej Strony Zewnętrznej).

Z szerszym opisem sądów egzystencjalnych można się zapoznać w opracowaniach systemu essenceizm, który ukształtował teorię wiecznego istnienia. Do dyspozycji jest siedem książek o essenceizmie. Ich tytuły oraz linki do ich treści zostały podaję poniżej:

„Essenceizm 1 – Bóg nie jest z tego świata”

„Essenceizm 2 – My jesteśmy z tego świata”

„Essenceizm 3 – Zło jest z tego świata”

„Essenceizm 4 – Wizja nie z tego świata”

„Essenceizm 5 – Wieczność nie jest z tego świata”

„Essenceizm 6 – Nieprawdziwi bogowie z tego świata”

„Essenceizm 7 – Miłość z tego i nie z tego świata”