Rozdział 9

Jednolita wiedza o rzeczywistości

Prezentowany w tej książce essenceizm jest systemem analitycznym przygotowanym w pierwszej kolejności do propagowania podstawowej, spójnej i jednolitej wiedzy o pierwoistnej rzeczywistości związanej ze stanem poza czasem i przestrzenią. Ta wiedza pozwoliła również na zrozumienie rzeczywistości przynależnej pierwotnie naszemu światu, gdyż pochodzi ona od tej pierwoistnej. W końcu pozwoliła ona na ujednolicone zrozumienie rzeczywistości, którą ludzkość doświadcza od wielu tysięcy lat.

Mój analityczny system bazuje na uporządkowanym myśleniu i logicznej argumentacji. Dlatego w pewnym sensie można mówić o jego naukowym charakterze. Oczywiście badanie takich zjawisk jak istnienie Bytu Pierwoistnego, świata duchowego czy wieczności w człowieku nie należało dotychczas do zadań nauki. Jednak dzięki jej metodom można zrozumieć wiele rzeczy, gdyż stosuje ona racjonalne myślenie, używa sprawdzonych poprzez naukę metod, a potem wyciąga z nich logiczne wnioski. Essenceizm korzysta z tych metod nawet wobec „nienaukowych” zadań, takich jak analiza istnienia Inteligentnej Pierwszej Przyczyny, to znaczy jako Byt Pierwoistny będący zarówno Stwórcą wszechświata, życia biologicznego oraz nas samych. Dzięki takiemu postępowaniu mogłem przyjąć, że mam wystarczająco dużo argumentów dla określenia, kim jest nasz Stwórca, jaki On jest oraz wykazania, że jedyną sferą Jego bezpośredniego istnienia jest stan poza czasem i przestrzenią.

Tak oto mój system próbuje wprowadzić do naszej cywilizacji spójną i jednolitą wiedzę nawiązującą do zjawisk, którymi dotychczas zajmowała się religia. Chodzi przede wszystkim o zjawiska niematerialne. Dotyczy to bowiem postrzegania czegoś, co nie da się określić prawami fizyki czy biologii.  Równolegle do badań naukowych system essenceizm przeanalizował w sposób filozoficzny i teologiczny działania Stwórcy w celu powstania wszechświata, by ocenić sens pojawienia się na Ziemi istot pragnących działać, tak jak On, czyli nas, ludzi. Zatem, bazując na tych badaniach, wprowadziłem przemyślaną wiedzę, która mogłaby być uznana jako rzetelny opis rzeczywistości, zarówno tej fizycznej, jak i duchowej.

Z wiedzą o Stwórcy powinno być tak, jak z główną dziedziną nauki, czyli z fizyką. Jeśli dzięki niej odkryje się coś ważnego lub coś na nowo się zrozumie, to ta sytuacja nie tylko powoduje poszerzenie poprzedniej wiedzy, ale pobudza do dalszego działania. Wówczas poprzedni poziom poznania powinien być tylko bazą do dalszego poszerzania naszej świadomości. Oznacza to, że postęp w badaniach nie powinien zatrzymywać się na chwilowych ustaleniach. Zatem wobec Bytu Pierwoistnego chodzi o stałe podwyższanie poziomu świadomości o Jego istnieniu. Warto również używać wyobraźni pobudzonej przez najnowsze osiągniecia nauki. Ma to dać większą pewność, że istnieje On jako Inteligentna Przyczyna wszelkich zjawisk, które nas otaczają. Im większa jest pewność, że tak jest, tym większa jest radość ze zrozumienia badanych faktów i tym łatwiej, jak w przypadku nauki, otworzyć się na postęp wiedzy o Źródle Istnienia. Można przy okazji odczuć wolność od zastarzałych dogmatów. Nabywa się zatem nową wiedzę, której brakuje w przypadku wiary w ustalenia narzucane nam od wieków.

Dla powstania prawdziwej wiedzy o rzeczywistości zdefiniowałem przyjęte przez system essenceizm zasady postępowania oraz instrumenty badawcze. Stanowią one rodzaj mechanizmu budującego stan, który jest niezbędny do budowania poglądów dotyczących wymienionych na wstępie rzeczywistości. Dla potwierdzenia tej metody porównałem w jednym z poprzednich opracowań idee mojego systemu do głównych działów filozofii i religii. Poniżej wyjaśniam na prostych przykładach modelowe postawy różnych osób zajmujących się konkretnymi problemami w ramach swej działalności zawodowej.

Na przykład naukowiec zabierający głos w obronie swojej teorii powinien mieć trwały fundament wypracowany przez całokształt osiągnieć nauki, czyli rodzaj bazy, w oparciu o którą będzie mógł badać i oceniać napotkane problemy. Chodzi o sprawdzoną bazę wiedzy opisującą właściwy stan przypisany danej rzeczywistości. Taką idealną bazą może być sprawdzana od wieków wiedza dotycząca matematyki, fizyki, chemii czy biologii, którą akceptują wszyscy naukowcy i która jest treścią nauczania w szkołach oraz na uniwersytetach na całym świecie. Przez to każdy uczeń, student czy zwykły obywatel uzyskuje właściwą wiedzę o otaczającej nas rzeczywistości. Dzięki temu mogą być też wyeliminowane konflikty wynikające z religijnego punktu widzenia na świat.

W innym przykładzie, gdy mechanik samochodowy naprawia zepsuty pojazd, to musi mieć sporą wiedzę, czyli znajomość praw mechaniki oraz zrozumienie konstrukcji i funkcjonowania mechanizmów danego samochodu. Dochodzi do tego pewne doświadczenie związane z bieżącą naprawą typowych uszkodzeń występujących w samochodach. Ten mechanik, znając fabryczny stan samochodu, może w każdym miejscu na świecie przywrócić go do stanu pierwotnego.

Podobne reguły obowiązują lekarza, który przystępuje do leczenia chorego pacjenta. Taki lekarz przed postawieniem diagnozy decydującej o konkretnym leczeniu powinien wykazywać się konieczną bazową wiedzą medyczną, czyli dobrą znajomością idealnego, to znaczy właściwego funkcjonowania ludzkiego ciała. Dzięki tej bazowej wiedzy i dzięki praktyce w leczeniu różnych typów schorzeń może, podobnie jak inny wykształcony lekarz, realizować w każdym miejscu na świecie leczenie pacjentów, czyli przywracanie ich organizmów do stanu zbliżonego do ideału.

Zatem, jeśli chce się mieć stabilną oraz uniwersalną wiedzę, która dotyczy istnienia Pierwszej Przyczyny, sensu życia człowieka czy właściwej rzeczywistości, to warto wziąć przykład ze wspomnianego tu naukowca, mechanika samochodowego lub lekarza. Dlatego wyjaśniam, że przy kształtowaniu i propagowaniu wiedzy o Bycie Pierwoistnym, o Jego dokonaniach jako Stwórcy oraz o prawdziwej wartości człowieka w ramach systemu analitycznego essenceizm brałem przykład z drogi, którą musiał przejść naukowiec, doświadczony lekarz i dobry mechanik samochodowy. Stąd po takim przygotowaniu mogłem zaprezentować wyniki mojej pracy, które nie tylko zaowocowały powstaniem systemu essenceizm, ale również teorii wiecznego istnienia.

Reasumując, w ramach poznania jednolitej i stabilnej wiedzy o pierwoistnej rzeczywistości warto poświecić trochę uwagi uzmysłowieniu sobie Prawdziwego Boga jako Absolutu, Wieczności i Doskonałości, a także Najwyższego Dobra. Takie założenie powinno wynikać z całokształtu osiągnięć ludzkości, nie tylko w dziedzinie religii, ale i w nauce. Ten Początkowy Byt musi zatem mieć w sobie przymioty Inteligencji, Woli i Uczuciowości rozwinięte w stopniu maksymalnym, na razie dla nas niewyobrażalnym. To znaczy, że nie powinien być na nasz obraz i podobieństwo. Przeto warto uzmysłowić sobie, że Jego Intelekt oznacza wszechwiedzę, Wieczność utożsamia nieskończoność, Wola nadaje sens wszechświatowi, a Miłość prowadzi do pojawienia się życia. To wszystko zaowocowało stanem dobra przeznaczonego dla ludzi. Zatem Miłość Stwórcy, mająca swe źródło w Jego Sercu, nadała sens istnieniu ludzkości. Jego Serce, według essenceizmu, stanowi sedno miłości, piękna i dobra. Stąd mamy wiedzę o tym, jak powinien wyglądać idealny świat dla ludzkości. Dzięki tej wiedzy mamy możliwość oceny obecnej sytuacji na Ziemi. Staje się jasne, że dla osiągnięcia właściwego stanu świata przeszkadza nam najstraszliwsza choroba naszej cywilizacji, czyli zło.

Mój system próbuje stworzyć właściwą naukę o Bogu, którą dotychczas nazywano teologią. Niestety ten termin w wydaniu większości wyznań religijnych ma niewiele wspólnego z nauką. Wobec tego musiałem stworzyć system prezentujący analityczne metody badania możliwości istnienia Bytu Pierwoistnego. Tak powstał essenceizm i wszystkie jego twierdzenia. Był on przygotowaniem do powstania teorii wiecznego istnienia wyjaśniającej w sposób analityczny przyszłe wieczne istnienie ludzkości razem z naszym Stwórcą.