Rozdział 6

Prawa świata duchowego, czyli prawa stanu poza czasem i przestrzenią

System analityczny essenceizm potwierdził znaną opinię, że prawa świata duchowego działają inaczej niż prawa świata fizycznego. Jednak, w odróżnieniu od materialnego punktu widzenia na świat, system essenceizm wykazuje, że prawa świata duchowego są równie ważne jak prawa świata fizycznego. Przez ich łamanie mogą pojawić się różnego rodzaju cierpienia, choroby, zaburzenia psychiczne, a nawet śmierć.

Prawa świata fizycznego ukształtują czasoprzestrzeń wszechświata. Uczestniczą one w ciągłym tworzeniu różnych bytów, w ich przemianach i rozwoju. Chodzi o prawa fizyki, chemii czy biologii, które ogólnie określamy jako prawa matury. Warto zauważyć, że w tle działań praw natury trwają niezmienne zasady, które po prostu przyjmujemy takie, jakie są. Na przykład to, że istnieje czas działający według swoich reguł, że ruch towarzyszy istnieniu energii oraz że każda chwila jest teraźniejszością. Względem niej określamy przeszłość i przyszłość. Zatem zasady istnienia wszechświata, życia czy ludzi są zjawiskiem stałym, na tle którego działają prawa kierujące zmiennymi zjawiskami we wszechświecie. Można ich działanie traktować oddzielnie, tak jak oddzielnie analizujemy skutki działania tych praw.

Zgodnie z wynikami analiz essenceizmu dotyczących stanu duchowej rzeczywistości działanie praw świata duchowego stanowi w niej jedność niemożliwą do oddzielenia ich od siebie, co odróżnia je od działania praw fizycznych. Dotyczy to także rezultatów ich aktywności. Na przykład przeszłość, teraźniejszość oraz przyszłość są w ramach tych praw tym samym. Również przyczyna i skutek stanowią jedność. Zatem w systemie essenceizm stale podkreślam różnicę między prawami świata fizycznego a prawami świata duchowego. Aby lepiej zrozumieć zjawiska zachodzące w świecie duchowym, które analizowałem systemem essenceizm, przytoczę poniżej główne prawa i zasady istniejące w tym świecie (lub inaczej w tym stanie):

1. Prawo bezczasowości (nieoznaczoności czasowej) – to główna cecha stanu poza czasem i przestrzenią.

2. Prawo bezstrukturalności, czyli nieoznaczoności przestrzennej, w której nie ma nic zajmującego jakąkolwiek przestrzeń albo objętość. To też jest jedna z głównych cech stanu poza czasem i przestrzenią.

3. Zasada istnienia Jednej Absolutnej Pierwszej Przyczyny, zwanej w systemie essenceizm Bytem Pierwoistnym. Wypełnia On sobą stan poza czasem i przestrzenią zarówno strukturalnie jak i czasowo, czyli od nieskończoności do nieskończoności. Byt Pierwoistny jest wzorcem dla wszystkiego, co z Niego powstało. Posiada on Stronę Zewnętrzną będącą Energią Pierwszej Przyczyny (Praenergią) oraz Stronę Zewnętrzną będącą Jego Osobowością.

4. Prawo wszechistnienia praenergii, które wykazuje nieoznaczoność (bezstrukturalność) stanu energii wypełniającej sferę poza czasem i przestrzenią, a równocześnie oznaczoność tej energii pod różnymi postaciami, gdy wypełniła ona czasoprzestrzeń wszechświata.

5. Prawo głównej supersiły, która działa ze stanu poza czasem i przestrzenią. Tą siłą według ustaleń sytemu essenceizm jest Pierwoistna Siła Miłości mająca swoje źródło w Osobowości Bytu Pierwoistnego.

6. Prawo stworzenia polegające na przemianie energii w materię. W źródłowej formie tego prawa chodzi o przemianę Pierwoistnej Energii stanowiącej Stronę Wewnętrzną Bytu Pierwoistnego w różne formy energii i materii występujące we wszechświecie. To prawo skutkuje stwierdzeniem, że wszystko powstało z Bytu Pierwoistnego

7. Zasada istnienia bytów w sferze poza czasem i przestrzenią. Ten rodzaj istnienia jest koncentracją praenergii uformowanej wokół osobowościowego centrum posiadającego inteligencję, uczuciowość i wolę. Tak należy rozumieć definicję każdego z bytów istniejących w tej sferze. Są one osobnymi istotami wywodzącymi się z Osobowości Bytu Pierwoistnego, czyli stworzonymi na Jego wzór. Jego Intelekt, Wola i Uczuciowość są źródłem cech ich osobowości.

8. Zasada wieczności pochodząca z nieskończoności Bytu Pierwoistnego. Prowadzi ona do tego, że byty wywodzące się z Osobowości Bytu Pierwoistnego stają się wieczne po osiągnięciu doskonałości.

9. Prawo doskonałości, które określa, że każdy byt zdąża do osiągnięcia doskonałości w oparciu o model wytworzony przez Byt Pierwoistny, a ponadto każda istota duchowa zdąża do doskonałości w oparciu o swoją inteligencję, wolę i uczuciowość. To prawo wywodzi się z zasady, że wszystko, w co w sposób bezpośredni angażuje się Byt Pierwoistny, zdąża do doskonałości zgodnie z modelem, który On tworzy.

10. Prawo wszechobecności, czyli nieoznaczoności dotyczącej lokalizacji istot duchowych w sferze poza czasem i przestrzenią. Oznacza to, że wszelkie byty duchowe przebywające w sferze poza czasem i przestrzenią po osiągnięciu doskonałości są w niej wszechobecne. Wynika to też z prawa o wieczności.

11. Prawo niezbędnego istnienia czasoprzestrzeni. Oznacza ono, że czasoprzestrzeń jest koniecznym miejscem rozwoju dla istot przeznaczonych do wiecznego przebywania w sferze poza czasem i przestrzenią. Tworzy ona dla wszelkich bytów środowisko i czas rozwoju do stanu doskonałości.

12. Prawo komunikacji w stanie poza czasem i przestrzenią oznacza, że porozumiewanie się między bytami tam istniejącymi odbywa się za pomocą intuicyjnego przekazywania treści uczuć lub myśli, a nawet wizji z materialnych struktur wszechświata.

13. Wszelkie pochodzące od Pierwszej Przyczyny prawa funkcjonujące w stanie poza czasem i przestrzenią są określone jako wszechdostępne, niezbędne, absolutne, wieczne i dobre, to znaczy zgodne z wzorcem Bytu Pierwoistnego.

Prawa świata duchowego są bardzo konkretne, ale nie wywołują przymusu. Gdy je poznamy, to wyzwoli się działanie naszej wolnej woli. Na przykład przywołana do istnienia naszą wolą książka trzymana w ręku, będzie stanem pragnienia, że chcemy poznać jej treść.

Między innymi w świecie duchowym gubimy poczucie przepływu czasu, a wszystko, co przeżyliśmy w świecie fizycznym zostaje nam pokazane w jednej chwili. To znaczy, że nie oglądamy jakiegoś stanu będącego gdzieś poza nami, ale że oglądamy istnienie samych siebie jakbyśmy byli wewnątrz niego.

Jednym z ważnych wniosków essenceizmu jest to, że prawa świata duchowego umożliwiają pełną kontrolę dysponowania praenergią. Może być ona formowana zgodnie z naszą wolą, czyli może być koncentrowana w taki sposób, że osoba duchowa „ufizycznia się”, czyli może stać się na krótko widzialną dla ludzi w świecie fizycznym. O różnych formach „ufizyczniania się” osoby duchowej pisałem obszerniej w innych opracowaniach systemu essenceizm.