Rozdział 36

Nowatorstwo teorii wiecznego istnienia

utworzonej przez system essenceizm

Zacznę od tego, że dla zaprezentowania mojej teorii wprowadziłem do jej opisu terminy nieznane w języku potocznym. Chodzi zwłaszcza o nowatorską nazwę Boga jako Bytu Pierwoistnego, która oznacza Osobową Pierwszą Przyczynę lub inaczej Stwórcę. W ramach naukowej definicji Bytu Pierwoistnego określiłem jasno Jego cechy, atrybuty i przymioty. Określiłem też sedno Jego Osobowości jako Serce. Religijny świat duchowy zastąpiłem pojęciem sfera poza czasem i przestrzenią. Nowatorskie jest również opisanie właściwej osobowości człowieka. Religijne pojęcie duszy ludzkiej zastąpiłem bowiem pojęciem wiecznej osoby duchowej, która jaśniej określa osobowość człowieka. Równocześnie pojęcie duszy użyłem dla określenia wewnętrznej natury kierującej osobą człowieka. Wpłynęło to na inny niż dotychczas opis procesu przyjścia człowieka na świat, a potem jego przejścia do życia w stanie poza czasem i przestrzenią. A zatem wiele nazw i terminów określiłem inaczej niż były postrzegane w religiach. Na przykład Opatrzność Bożą opisałem jako działanie praw Bożych prowadzących nas do doskonałości.

Nowatorstwo essenceizmu dotyczy także wielu terminów używanych w nauce. Chodzi nie tylko o sens powstania czasoprzestrzeni wszechświata czy o ścisłe określenie początkowej osobliwości oraz pojawienie się energii i materii. W moim systemie analitycznym nastąpiło również nowatorskie podejście to pojęcia naukowej supersiły, która dała pierwszy impuls do powstawania wszechświata. Zastąpiłem ją bowiem pojęciem Pierwoistnej Siły Miłości będącej główną Siłą Sprawczą Bytu Pierwoistnego. Ciekawostką jest to, że odziaływania subatomowe posłużyły mi jako modele miłości rodzicielskiej, małżeńskiej, dziecięcej i przyjacielskiej jako „oddziaływania” międzyludzkie.

W ramach analizy złego początku naszego świata wykazałem, że nastąpiło wówczas odwrócenie na przeciwny kierunku Pierwoistnej Siły Miłości, która jest wiecznym źródłem dobra. Przez to powstała siła władzy, która od początku dziejów świata generuje zło. Dzięki temu można było w sposób logiczny wyjaśnić istnienie Szatana i jego dominującej roli wobec całej ludzkości. W związku z tym nowatorskie są również opisy zjawisk dotyczących dalszych losów ludzkości. Chodzi zwłaszcza o aktywność Szatana oraz jego wpływ na władzę polityczną i religijną. Na nowo też została wyjaśniona osobowość, misja i rola aniołów. Dotyczy to także innego niż dotychczas zrozumienia osoby, czynów i słów Jezusa Chrystusa.

Zadaniem essenceizmu jest zatem nowe wyjaśnienie, kim jest Bóg, gdzie się On znajduje i jaka jest Jego aktywność. Oczywiście ludzkości znane jest stwierdzenie, że Stwórca jest Absolutem, Wiecznością, Doskonałością, a w związku z tym także absolutnym Dobrem. Nowatorstwo teorii wiecznego istnienia polega jednak na tym, że opisuje ona jedyną właściwą rzeczywistość, którą może „wypełniać” Sobą Byt Pierwoistny. Moja wyobraźnia podpowiedziała mi, że „miejsce” to znajduje się wokół czasoprzestrzeni wszechświata, czyli, że wszechświat jakby „pływał” w sferze poza czasem i przestrzenią. Skoro, według mojego systemu Byt Pierwoistny wypełnia Sobą cały stan poza czasem i przestrzenią, to znaczy, że otacza On wszechświat ze wszystkich stron. To sugeruje, że Byt Pierwoistny jest obecny bezpośrednio jedynie w stanie poza czasem i przestrzenią, a w przestrzeni wszechświata istnieją tylko Jego „produkty”.

W wyniku logicznych analiz sytemu essenceizm można także stwierdzić, że Prawdziwy Bóg nie może ingerować w naszą złą cywilizację, zwaną piekłem. Ona jest po prostu anty-boska. Stwórca nie może ingerować w coś, czego nie stworzył, ponieważ inaczej wziąłby odpowiedzialność za upadek człowieka i za obecny świat, którego nigdy nie miał w swoich planach. Gdyby doskonały Stwórca włączył się w zły i niedoskonały stan rzeczywistości, to nadałby jej status dobra i doskonałości, co jest sprzeczne z Jego zasadami. Essenceizm stale wskazuje na to, że doskonałość Boga nie może być modyfikowana przez niedoskonałych ludzi, nawet jeśli posługują się oni w tej sprawie pojęciem miłosierdzia Bożego. W takim razie można stwierdzić, że Byt Pierwoistny nie może przyjąć do wiadomości powstania zła, czyli że go nie zna i nie analizuje. Po prostu nie jest uczestnikiem naszej cywilizacji. To my weszliśmy w strefę zła, a Stwórca na jakiś czas stracił nas z oczu i wciąż na nas czeka. W Pierwoistnej Rzeczywistości istniejącej poza czasem i przestrzenią nie upływa czas, podczas gdy nam jest go za mało dla osiągnięcia doskonałości.

Nowatorskie stwierdzenie, że Stwórca nie zna zła, może być szokiem dla tych, którzy wierzą, że ich Bóg jest wszystkowiedzący, czyli wie o wszystkim. Pomimo że religie prezentują takiego Boga, to essenceizm stanowczo twierdzi, że zakres Jego wszechwiedzy ma pewien wyjątek, który dotyczy stanu istnienia zła. Ten stan jest otchłanią, która dla Niego nie może istnieć. Z tego wynika, że poza Stwórcą powstała nowa, czyli nieznana Mu rzeczywistość. Jest ona jak nowotwór „doczepiony” do oryginalnego świata zaplanowanego przez Stwórcę. Można ją nazwać piekłem. Ogólnie trzeba zdać sobie sprawę z tego, że Stwórca nie obserwuje naszego zachowania, nie ocenia nas na bieżąco i nie czeka po naszej śmierci z karami na tych, którzy zrobili coś niezgodnego z Jego prawami. Nie jest On bowiem naszym dozorcą ani policjantem, ale raczej doskonale dobrym i kochającym Ojcem.

Reasumując powyższe twierdzenia, wyjaśniam, że przez mój system essenceizm proponuje rewolucyjną analizę rzeczywistości dotyczącej świata, historii ludzkości oraz właściwej osobowości człowieka. Poza tym odtwarza nauczanie Jezusa Chrystusa, które przez dwa tysiące lat było zacierane i wypaczane przez teologów oraz hierarchów chrześcijaństwa. W końcu mój system wyjaśnia, jaka jest pochodząca od Stwórcy pierwoistna rzeczywistość przynależna ludzkości.

Prowadząc analizę tematyki poruszanej przez mój system oraz zdając sobie sprawę z jej nowatorstwa, podałem definicje wszystkich nowych pojęć i nazw używanych w moich badaniach nad zjawiskami, które zwykłe interesują naukowców, filozofów, a zawłaszcza teologów. Zrobiłem to wszystko, pragnąc zachować naukowy charakter twierdzeń zamieszczanych na moich stronach internetowych oraz w książkach. W ten sposób przyjąłem na siebie odpowiedzialność za wyjaśnienie spraw, którymi od wieków powinna zajmować się nauka, filozofia i religia. To te dziedziny powinny przyjąć na siebie główną odpowiedzialność za działanie na rzecz zbawienia świata. Z wielkim bólem muszę stwierdzić, że właściwie tego nie robią.