Rozdział 30

Duchowy sens życia człowieka

Jest takie powiedzenie, że serce człowieka to samotny myśliwy. Pytamy, na co ono poluje? Wypada odpowiedzieć, że jest ono jak Serce Boga, które stale szuka miłości, wiecznego szczęścia i dobra. Warto więc wiedzieć, że również Stwórca „poluje” na nas. Według essenceizmu Byt Pierwoistny widzi sens ludzkiego życia na Ziemi jako stosunkowo krótkie przygotowanie do przyszłego życia razem z Nim w Jego wiecznej rzeczywistości. Do tego potrzebna jest nam doskonałość osobista: sens naszego życia.

Mój system zaczął swoje istnienie w momencie, gdy doszedłem do wniosku, że wieczność ma swoje źródło w Bycie Pierwoistnym. Nawet gdyby przeciwnicy takiego twierdzenia chcieli go podważyć, to muszą sobie sami odpowiedzieć na pytanie, skąd się u nich biorą marzenia o szczęściu, dobru, doskonałości i wieczności. Tych marzeń nie dziedziczymy przecież od zwierząt w wyniku ewolucji. Przeto nie warto zaprzeczać, że te uczucia są w nas, gdyż jesteśmy wyjątkową kategorią bytu. Analizując tę sytuację, essenceizm robi jeden krok wstecz od istniejącego stanu. Moj system twierdzi zatem, że te uczucia wywodzą się z naszej pierwotnej natury pochodzącej od Stwórcy. Polecam taki krok wstecz astrofizykom stroniącym od uznania udziału Bytu Pierwoistnego w powstaniu wszechświata. Oni bowiem wybierają wiarę w dziwne wydarzenie, jakim był tak zwany Wielki Wybuch i zatrzymują się w miejscu. Dla nich po prostu on się dokonał i nie mają zamiaru zrobić kroku wstecz, aby doszukać się źródła tego zdarzenia, które powinno istnieć poza czasem i przestrzenią.

Essenceizm twierdzi, że takie wartości jak wieczność, doskonałość, szczęście czy dobro mamy zaszczepione przez Stwórcę w osobie duchowej. W czasie naszego życia ziemskiego te wartości powinny w nas „dojrzewać”. Stąd celem naszego życia jest doprowadzenie ich do pełnego rozwoju. Ma się to dokonać w osobach duchowych w oparciu o naszą inteligencję, wolę i uczuciowość. Z nimi, tak jakby z naszym „bagażem”, możemy wybrać się na wieczną wycieczkę do sfery poza czasem i przestrzenią, gdzie czeka na nas ich Źródło, Byt Pierwoistny. Tak to miało być w Jego pierwotnej koncepcji. Niestety ten scenariusz nie został zrealizowany. Prawie na samym początku historii ludzkości nasze marzenia o dobru, szczęściu, doskonałości i wieczności legły w gruzach. W tej sytuacji dostaliśmy nowy, niespodziewany sens życia mający przywrócić te utracone wartości. Jest nim odnowa stanu pierwotnego, czyli zbawienie. Muszę stwierdzić, że wygląda ono jednak inaczej w essenceizmie niż w naukach religii, które wpływają na większość ludzi wyznających jakąś wiarę.

Essenceizm rozumie zbawienie jako ludzką odpowiedzialność za doprowadzenie świata do stanu sprzed upadku pierwszych ludzi. Można to dokonać tylko przez usunięcie Szatana z naszej rzeczywistości. To prosty przekaz wyjaśniający, że odrodzony Adam jako Syn Boży i odrodzona Ewa jako Córka Boga muszą przy wsparciu ludzi zlikwidować panowanie Szatana, czyli dokonać tego, czego nie umożliwiono dokonać Jezusowi Chrystusowi. Takie zbawienie pozwoli na włączenie się Stwórcy do życia ludzkości i będzie znakiem Jego przychodzącego Królestwa.